علی انصاریان در جنوب شهر چه می‌کرد؟
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۱۹۲۶۷
همشهری آنلاین-ملیحه آرونی: خبری شایسته توجه بود: شدیم «علی انصاریان» فوتبالیست محبوب فوتبال ایران به شکل افتخاری به‌عنوان مربی در این ورزشگاه به نوجوانان منطقه آموزش می‌دهد. این روزها ورزشگاه ۱۰ هزار نفری امام رضا(ع) میزبان حضور یکی از ستاره‌های فوتبال است که در روزگاری نه چندان دور وقتی وارد استادیوم می‌شد هزاران نفر به افتخارش برمی‌خاستند، هورا می‌کشیدند و اسمش را فریاد می‌زدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سختی‌های زیادی کشیدهاموقتی با او همصحبت می‌شوی به راحتی می‌توانی بفهمی که هنوز خصلت‌های بچه‌های جنوب شهر را با خود به همراه دارد، افتادگی و تواضع در او موج می‌زند. «علی انصاریان» بازیکن سابق پرسپولیس در یکی از محله‌های جنوبی تهران به نام غیاثی به دنیا آمد. دومین فرزند خانواده ۵ نفری‌شان بود از همان کودکی برای داشتن شرایط بهتر سختی‌های زیادی را متحمل شد. پدرش کارمند بود و مادرش هم مثل اغلب مادرهای آن دوره خانه‌دار.
او می‌گوید: «در کودکی و نوجوانی در هر حرفه‌ای که فکرش را بکنید کار کردم، از لوسترسازی، مکانیکی و تراشکاری گرفته تا پادویی در بازار و آلاسکافروشی. در ۳ ماه تعطیلات تابستان من و برادر بزرگ‌ترم محمد همیشه سر کار می‌رفتیم، از بچگی کار کردن را دوست داشتم. از صبح تا ساعت ۲ بعدازظهر سر کار بودیم و بعد از آن به زمین خاکی محله می‌رفتیم و تا ساعت ۷ و ۸ شب فوتبال بازی می‌کردیم. در آخر هم با کفش و شلوار پاره راهی خانه می‌شدیم. من بزرگ شده جنوب شهر و کوچه‌پسکوچه‌های خاکی‌ام و سختی‌های زیادی را برای رسیدن به اهدافم کشیده‌ام. وقتی به آن روزها فکر می‌کنم لذت می‌برم، چرا که باعث شد در زندگی محکم شوم و مسیر زندگی‌ام را پیدا کنم. »
علی پروین الگوی فنی او در دوران کودکی بود که از قضا هم‌محله‌ای آنها هم محسوب می‌شد. از این‌رو همیشه برای دیدن بازی‌های پرسپولیس بی‌تاب بود. او ادامه می‌دهد: «پدر خدابیامرزم در سرما و گرما من و برادرم را به استادیوم می‌برد و وقتی پرسپولیس می‌باخت تا چند روز ناراحت بودیم و خوب درس نمی‌خواندیم. برای همین در دوران بازی‌ام همیشه در زمین مسابقه خودم را جای اشخاصی که از بالا نگاهم می‌کنند، می‌گذاشتم تا با تمام وجود بازی کنم. »
منطقه ۱۸ و فضاهای شهری آن برای «علی انصاریان» ناشناخته نیست. او قبلاً هم بارها برای حضور در تمرینات پرسپولیس به اینجا آمده و تا حدودی خیابان‌های فرعی و اصلی منطقه را می‌شناسد. به قول خودش بارها در ترافیک منطقه ما گرفتار شده و با کمک فرعی‌های زیادی که می‌شناخته توانسته از ترافیک فرار کند. وجود چندین بازار بزرگ در محدوده منطقه ما یکی از بزرگ‌ترین عیب و حسن‌هایی است که انصاریان به آن اشاره می‌کند: «منطقه ۱۸ یکی از مناطق پر ظرفیت تهران است. استقرار چندین بازار بزرگ در آن باعث شده تا این مسئله به‌عنوان بزرگ‌ترین ویژگی مثبت آن به حساب بیاید و البته این خصوصیت، ویژگی‌های منفی هم دارد. به واسطه این شرایط وسایل نقلیه سنگین بسیاری در بزرگراه‌ها و خیابان‌های منطقه تردد دارند که به نظر می‌آید برای اهالی منطقه دردسرساز شده است. »
وجود ورزشگاه‌های متفاوت و متعدد در منطقه یکی دیگر از ویژگی‌ها مثبتی بود که مورد توجه انصاریان قرار گرفته است: «منطقه ۱۸ مردمان ورزشی را در خود جای داده که حضور و وجودشان بسیار ارزشمند است. مسلماً استقرار باشگاه‌های متعدد ورزشی در منطقه در این موضوع بی‌تأثیر نبوده است. وجود مراکز متعدد ورزشی مقدمات حضور این دسته از شهروندان را در میادین ورزشی روز به روز پر رنگ‌تر و جدی‌تر کرده است. ورزشگاه امام رضا(ع) هم یکی از داشته‌های ارزشمند این منطقه است که به نظر می‌آید با وجود موقعیت خوبی که دارد به درستی از آن استفاده نمی‌شود. قطعاً با توجه بیشتر به این مجموعه می‌توان به نحو مطلوب‌تری از آن استفاده کرد. »
انصاریان، فوتبال را از مدرسه شروع کرد. در آن زمان «مجید عراقی» مربی مدرسه‌اش کمک زیادی به رشد او در این رشته ورزشی کرد. رشد و استعداد قابل توجه او در آن زمان باعث شد تا به سرعت مسیر پیشرفت را طی کند و در تیم‌های مختلف نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسال به‌عنوان بهترین بازیکن دوره خودش توپ بزند. وقتی از او درباره تجربه مربیگری‌اش و اینکه چرا این حرفه را انتخاب کرده می‌پرسیم با قاطعیت می‌گوید: «در مناطق جنوب شهر بیش از سایر مناطق تهران استعداد ورزشی نهفته است و در این مناطق هوش خوبی برای فوتبال وجود دارد که در مناطق شمالی کمتر می‌توان دید، خیلی از آنها تنها نیاز به استعدادیابی دارند.»
بازیکنی که سال‌ها در تیم سرخ‌پوشان محبوب پایتخت با عشق زندگی کرده است با افتخار از گذشته‌اش یاد می‌کند و می‌گوید: «من بزرگ شده جنوب شهرم، برای رسیدن به اهدافم بسیار سختی کشیده‌ام. دوست دارم کسانی را که مثل من به فوتبال علاقه‌مند هستند شناسایی کنم تا به کمک خدا مسیر خود را پیدا کنند و در این راه قدم بردارند. امیدوارم از این راه به نوعی به فوتبال تهران که این روزها حال و روز خوبی ندارد کمک کنم. » شاگردانی که مربیگری «علی انصاریان» را تجربه کرده‌اند به خوبی با شیوه او آشنا هستند.
«اخلاق‌مداری و احترام به پدر و مادر» نخستین درس مربی فوتبال منطقه ماست که فوتبالیست‌های جوان و نوجوان برای گذر به مراحل بالاتر باید این درس استاد را با موفقیت پشت سر بگذارند. در دوره‌های آموزشی او قواعد زندگی در کنار تاکتیک‌های ورزشی آموزش داده می‌شود، این شیوه تدرس باعث شده علاقه شاگردانش به او دوچندان شود.
«علی انصاریان» بازیکن ممتاز دیروز و مربی پر تجربه امروز سابقه بازی در تیم‌هایی چون فجر سپاسی، پرسپولیس، استقلال تهران، استیل‌آذین، استقلال اهواز، گسترش فولاد، سایپا، شهرداری تبریز و شاهین بوشهر را در لیگ برتر تهران دارد. او که این روزها در باشگاه‌های مختلف ورزشی به‌عنوان مربی فعالیت می‌کند مدتی است که به منطقه ما آمده و به تعداد بسیاری ازکودکان و نوجوانان فوتبال دوست منطقه آموزش می‌دهد. مربی ۳۶ ساله منطقه، ۷ تا ۱۰ سالگی را بهترین سن برای شروع یادگیری فوتبال می‌داند. او معتقد است که این رده سنی بهترین زمان برای شناساندن توپ به کودکان است تا آن را لمس کنند و بازی با آن را بیاموزند. البته به شرطی که شرایط جسمانی آنان را درک کرد و به آنها فشار نیاورد.
به اعتقاد او ۱۳ تا ۱۶ سالگی اوج یادگیری فوتبال است، در این سن می‌توان تاکتیک‌های مختلف فوتبال، نفسگیری و فنون هوازی را به نوجوانان آموزش داد. البته جدا از قواعد و تکنیک‌های بازی، فوتبالیست شدن اصولی دارد که بدون رعایت این قوانین احتمال موفقیت ضعیف می‌شود. او می‌گوید: «برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست موفق باید در زندگی هدف داشت. احترام به پدر و مادر یکی دیگر از مسائلی است که تأثیر شگرفی در رسیدن به موفقیت دارد. در فوتبال باید تلاش کرد و سختکوش بود، به عبارتی دیگر باید درس خواند تا نمره گرفت. »
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۸ در تاریخ ۱۳۹۳/۰۵/۱۲
کد خبر 787938منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: علی انصاریان جنوب شهر منطقه ۱۸ باعث شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۱۹۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گفتگو با ستاره 19 ساله خاص‌ترین تیم جام حذفی
به گزارش "ورزش سه"، مرحله یک هشتم رقابت‌های فوتبال جام حذفی باشگاه‌های ایران برگزار و در یکی از این دیدارها تیم چادرملوی اردکان با درخشش گلر 19 ساله خود یعنی «امیرحسین آسیابان پور» که به تازگی نیز به اردوی تیم تیم ملی فوتبال دانشجویان کشور دعوت شده است، داغ صعود را به دل کرمانی‌ها گذاشت و راهی مرحله یک چهارم شد.
این تیم رویایی که در پیکارهای لیگ فوتبال دسته اول باشگاه‌های ایران گرفتار تساوی‌های کمرشکن شده و در حالت برزخی به سر می‌برد، با غلبه بر تیم مس کرمان در چارچوب جام حذفی، نشان داد که برای بازگشت به شرایط ایده‌آل خود و اخذ سهمیه لیگ برتر فوتبال کشور آمادگی لازم را دارد.
شاگردان «سعید اخباری» در این بازی خارج از خانه با شکست فاصله‌ای نداشتند؛ اما امیدشان را حفظ کردند و در واپسین دقایق بازی گل خورده را جبران و اجازه ندادن تا میزبان کرمانی به هدفش برسد. در نهایت سرنوشت این بازی به ضربات پنالتی کشیده شد؛ و «امیرحسین آسیابان پور» گلری دهه 80 چاردملو که بدون اغراق ستاره بی‌چون و چرای میدان بود؛ ناجی چادرملو شد و سند صعود تیمش به عنوان تنها تیم لیگ دسته یکی به مرحله یک چهارم جام حذفی را با مهار ضربه پنالتی مسی‌ها امضا کرد.
بعد از پیروزی ۴ بر ۶ تیم چادرملو اردکان در ضربات پنالتی «سعید اخباری» سرمربی تیم چادرملو اردکان درباره نقش دروازه‌بان جوان تیمش در این پیروزی گفت: «امیرحسین آسیابان‌پور را سال گذشته که دروازه‌بان تیم جوانان بود در گزینش و تست به تیم آوردم؛ و زیر نظر طباطبایی مربی دروزاه‌بان‌های تیم که به عنوان بهترین دروازه‌بانان ایران شناخته می‌شود, شبانه‌روز تمرین کرد. امروز او ۱۹ ساله است و خوشحالم که به این اعتماد جواب داد؛ ما سه گلر خیلی خوب داریم که «حجت صدقی» مقداری مصدومیت داشت و این فرصت به امیرحسین رسید و این سومین بازی او بود. امیر حسین در این بازی خیلی مسلط کار کرد؛ و امیدوارم قدرشناس موقعیتی که بهش داده شده و همچنین قدر مربی خودش را بداند. مسیر رو به رشدی برای او مهیا است و همه چیز بستگی به خودش دارد.»
به سراغ این ستاره آینده دار رفتیم؛ امیرحسین در خصوص قرار گرفتن در مسیر دروازه‌بانی به خبرنگار ورزش سه گفت: «همه چیز از فوتبال بعد از مدرسه در کوچه و خیابان شروع شد؛ و هر روز علاقه من به فوتبال و گلری بیشتر و بیشتر می‌شد تا جایی که با حمایت خانواده برای شرکت در تست‌های آکادمی کیا به تهران سفر کردم.»
*چگونه به چادرملو رسیدی؟
زمانی به تهران سفر کردم 12 سالم بود و شرایطم برای پسری 12 ساله در شهر غریب سخت بود؛ و توانایی زندگی در استانی به بزرگی تهران را نداشتم و مجبور شدم برگردم یزد؛ چند سالی در یزد ادامه دادم و یک بار برای برای همیشه تصمیم گرفتم برای رسیدن به آرزویی که دارم مجددا به تهران سفر کنم. در تهران به صورت کاملا اتفاقی از مراحل تست گیری آکادمی چادرملو سردرآوردم و در کمال ناباوری و زمانی که مات و مبهوت بودم گفتند در تست قبول شدم.»
او گفت: «آغاز کار حرفه‌ای من در پست دروازه‌بانی از اینجا شروع شد خداروشکر با دلسوزی و تلاش مربی آقای «حامد طباطبایی»، دعای پدرو مادرم و تحمل تمام سخت‌هایی به جان خریدم امروز به اینجا رسیدم و می‌دانم که مسیر پر فراز نشیب و طولانی را در پیش دارم. واقعا در این دنیا برایم چیزی با ارزش‌تر از اشک شوق مادرم نیست!
*در چند بازی اخیر ستاره میدان و ناجی تیم بودی؛ نظرت در این مورد چیست؟
باعث افتخار من است که به عنوان کوچیک‌ترین عضو مجموعه باشگاه چادرملو در این تیم حضور دارم و توانستم به عنوان تنها بازیکن بومی برای تیم مفید باشم؛ این موفقیت در چند بازی اخیر را به سرمربی و مربیان تیم و تمام کسانی ک به من باور داشتند مدیونم؛ و امیدوارم که در آینده نیز سربلند باشم و جواب بخشی از تمام زحمت‌هایی که تا به امروز برایم کشیده‌اند را بدهم.
*به نظرت در آینده چه جایگاهی در فوتبال ایران به دست خواهی آورد؟
آینده رو حقیقتا نمی‌توانم پیش بینی کنم؛ اما امیدوارم به جایگاهی برسم که موجب خوشحالی دل پدر و مادرم باشم؛ چرا که همیشه برای من خیلی زحمت کشیدن و هیچ چیز برای من با ارزش‌تر از این نیست.
*چه آرزویی داری؟
آرزوی من رسیدن به تیم ملی بزرگسالان و پوشیدن پیراهن تیم ملی است و امیدوارم یک روزی به این درجه برسم که برای مردم ایران افتخار آفرین باشم.
افزایش ۳۵ درصدی حقوق بازنشستگان حداقل بگیر/کمترین حقوق آن ها ۱۰ میلیون تومان می شود